Knut dood: misschien had z’n moeder toch gelijk

Honderden bezoekers van de Berlijnse dierentuin zijn afgelopen zaterdag getuige geweest van de dood van Knut, ’s werelds beroemdste ijsbeer. Even tevoren had het beest nog monter het water uit z’n vacht geschud en op een rots om zich heen gekeken. Het volgende moment dreef hij als een doffe baal wol in het water. Hij was erin gestort na een epileptische aanval. Hij probeerde nog naar lucht te happen, voordat z’n kop voorgoed wegzonk onder water en alleen nog de reusachtige rug bewegingloos aan het oppervlak was te zien. Kinderen huilden. Een vrouw riep in paniek om hulp, zo tekende de Duitse tabloid Bild op. “Help! Help ‘m dan toch! Waarom komt er nou niemand.”

Hoewel de doodsoorzaak nog onbekend is, klonk er afgelopen weekend stevige kritiek op de Berlijnse zoo. Knut had nooit in een verblijf moeten zitten met drie vrouwenberen die hem steevast zaten te jennen, zo luidde de kritiek van dierenbeschermers. Knut zou gebukt gaan onder stress.

Een van de vrouwtjesberen was Tosca, Knuts moeder, die hem na de geboorte in december 2006 had verstoten. De babybeer groeide op aan de hand van verzorger Thomas Dörflein. Experts waarschuwden: een ijsbeerbaby grootgebracht door mensenhanden, da’s vragen om gedragsproblemen. Maar toen waren Knut en ‘pappa’ Dörflein (inmiddels ook al dood) allang een celebrity-koppel, dat met dagelijkse openbare knuffelsessies drommen bezoekers naar de dierentuin trok.

Die bezoekers zagen niet wat Knuts moeder misschien wel had gezien: dat er iets mis was met het ijsbeerjong. “Zo’n ijsbeermoeder staat toch een stuk dichter bij de natuur dan mensen”, zegt Werner de Jong, chef van Diergaarde Blijdorp, waar onlangs een ijsbeertje werd geboren. “Dieren vertalen signalen vaak beter dan wij. Misschien heeft moederbeer haar jong verstoten omdat ze zag dat er iets niet deugde aan z'n gezondheid, en dat hij nooit kans zou maken het te halen.” Sectie op het lichaam zal dat moeten uitwijzen.

Midas Dekkers: Dieren in de dierentuin zijn gek

“Dat zo’n ijsbeertje een wereldwijde hype wordt, is verklaarbaar. Het heeft met het schuldgevoel van de mensen te maken. Mensen weten donders goed wat ze dieren allemaal flikken, bijvoorbeeld in de bio-industrie. Dan hebben we af en toe een dier nodig om ons schuldgevoel mee af te kopen. Dat werkt als een aflaat (katholieke kwijtschelding van schuld, red.): Als je maar af en toe je liefde projecteert op een dier, of heel erg boos wordt op iemand die een dier iets aandoet, zoals bij het doodschieten van die domino-mus, dan hebben we geen schuld meer.

“Die kritiek op zo’n dierentuin lijkt me voorbarig, of in elk geval selectief. Een ijsbeer hoort niet in een verblijf met drie andere beren…net als die drieduizend andere beren die in dierentuinen worden gehouden. Stress? Het zal best. Dieren in een dierentuin zijn minstens net zo gek als mensen die worden opgesloten.”

bron: www.metronieuws.nl